یا رسول الله

سحرِ مكه صفايِ دگري پيدا كرد
نالة سوخته دلها ، اثري پيدا كرد
كعبه مي خواست كه دل را زِ بُتان پاك كند
ديد فرزند خليل و جگري پيدا كرد
به تمناي لبانِ پسر اسماعيل
زمزم از شوق عجب چشمِ تري پيدا كرد
نور توحيد پس از غيبت طولاني خويش
در حرم فرصت هر جلوه گري پيدا كرد
سالياني خبر از حضرت جِبْريل نبود
مصطفي آمد و او بال و پري پيدا كرد
از قدوم پسر آمنه و عبدالله
اُمّتِ پاك سرشتان پدري پيدا كرد
خاتم از راه رسيد و شجر هر چه رُسُل
تازه بر ، بار نشست و ثمري پيدا كرد

ما هدايت شدة نور رسولُ اللهيم
ريزه خوار كرم زادة عبداللهيم

بي وجود تو بشر بي سر و سامان می شد
همه جا نور خدا مخفي و پنهان می شد
بي وجود تو كجا در همة امت ها
نام اين قوم مُزَيّن به مسلمان می شد
تا كه از قوم دگر حرف ميان مي آيد
تكية بازوي تو شانة سلمان می شد
تو دعا كردي و ما شيعة مولا گشتيم
از همان روز ، دلت گرم به ايران مي شد
رخصتي مي دهي اي سرورِ زيبا رويان
گويم از چه رخِ تو قاتل هر جان مي شد
با تبسم به لب غنچة تو گل مي كرد
گيسويِ حور ، به يكباره پريشان مي شد
علت اين بود كه در روي مليحانة تو
قدري دندان ثنايات نمايان مي شد

ذكر تسبيح تو آهنگ بيان مَلَكَ است
شكل تركيب رخ تو نمك اندر نمك است

بي دَمِ قُدسي تو مُرده اي احيا نشود
پسر مريم قِدّيسه مسيحا نشود
پُشتِ موسي به تو و حضرت مولا گرم است
ورنه بي اِذْنِ شما وارد دريا نشود
گر زليخا رُخِ زيبايِ تو بيند در خواب
پايِ دلداگي يوسفي رسوا نشود
همه از رحمت تو حرف ميان آوردند
از چه رو علت هر خشم تو افشا نشود
غضبت رمز اَشِدّاءْ عَلَي الكُفّار است
لشگر كفر حريف تو به هَيْجا نشود
با دعايِ تو علي صاحب تيغ دو سر است
بي رضايت گره از ابروي او وا نشود
جز به پيش غضبِ چشم تو در وقت نبرد
كمر تيغ علمدار احدتا نشود

تو ز نور احدي ، اشرف مخلوقاتي
پدر فاطمه اي تاج سرِ ساداتي

تو كريمي و كريمان همه از نسل تواند
سائلان؛ بينِ گُذر يارِ بِلا فصلِ تواند
هر كه ابتر به تو گفته رَحِمَشْ ناپاك است
همة خلق خدا ريزه خور نسل تواند
آن كساني كه ندارند به دل حُبِّ علي
در عمل امت ملعون شده و رَذْلِ تواند
زدن فاطمه بر اهل يقين ثابت كرد
اين اراذل پِيِ آتش زدن اصل ِ تواند
چون تَمَسُّك به علي شرطِ شفاعت باشد
شيعيان در صف محشر همگي وصلِ تواند
چه كسي گفته اباالفضل ز اولاد تو نيست
ثُلْثِ سادات ز اولاد اباالفضلِ تواند

بعدِ محسن كه دل فاطمه حساس شده
پسر سوم زهراي تو عبّاس شده

مكتب قدسي تو نور حقايق دارد
چارده مصحف تا بنده و ناطق دارد
دشمن كور دِلِ تو ز كجا مي دانست
راه پابندة تو حضرت صادق دارد
ظاهراً خاكِ حريمش شده با خاكْ يكي
باطناً او حرمي در دلِ عاشق دارد
روزي بندگي ما همه دستِ آقاست
در عمل او صفت كامِلِ رازق دارد
سالها مي گذرد سرخي خاك يثرب
اثر خون تنِ زخمِ شقايق دارد
گر كه گوش دل ما باز شود اين ايام
صحبت از توطئة چند منافق دارد

زود شهر نبي از مادر ما خسته شده
باورم نيست كه دستان علي بسته شده

 قاسم نعمتی