یا صادق آل محمد

از رویِ دیوار ، از دور و برِ او ریختند
نیمه شب با ریسمانی بر سر او ریختند

کاش در آن نیمه‌شب زهرا نمی‌دیدش چه شد
بر سرِ او در قنوتِ آخرِ او ریختند

خانه‌اش شد خیمه‌گاه و چوب‌های شعله‌ور
بِینِ خانه پیشِ چشم دختر او ریختند

فاطمه نالید مادر پهلویت را نشکنند …
تا که با آتش جماعت بر در او ریختند

چندباری بر زمین خورد و میان راه دید
ناکسانی را که دورِ مادر او ریختند

آنقدر او را کشیدند و به هر سویش زدند
سنگهای کوچه قدری از پَرِ او ریختند

شهر آنشب کربلا بود و زمینش قتلگاه
تشنه‌ای را دید قومی بر سرِ او ریختند

قوَتش را جمع کرد و گفت آبی سوختم…
نیزه هاشان را ولی بر حنجر او ریختند

دستهای خواهرش زخمی شد اما زد کنار
تیغهایی را که روی پیکر او ریختند

 حسن لطفی