روشن شد از چراغ حسینیه طور اشک
خورشید غبطه می خورد اینجا به نور اشک

داود های مرثیه از راه می رسند
با آیه های تشنه لبی از زبور اشک

یک شب به رونمایی این شعرها بیا
در محفل صمیمی ما با حضور اشک

بعد از هزار سال نشد مرهمی شود
از کوچه باغ زخم تن تو عبور اشک

لَن تَبرُدَ مُصیبتُکَ فی قلوبنا
گرم است از حرارت داغت تنور اشک

در خواب نامت آمد و گفتم نگریمت
اما شدم دو مرتبه مغلوب زور اشک

راز شفای نذری ات این است مادرت
در طبخ آن به جای نمک ریخت شور اشک

آورده اند… روی شما را زمین زدند
اینجا شکست چون دل راوی غرور اشک

میلاد حسنی