شعر مدح امام حسين (ع)

خدا نوشت تو را بر سر جهان باران

تویی حسین”ع”  امیر همه طمع کاران

طمع به عشق تو کردم اگر گنه کارم

تویی الهه ی عاصین این گنه کاران

معجزاتی که از این عشق , تو و من دیدیم

آنچنان بود که حتی به شنیدن , دیدیم

اَشک , در دیده ی ما بود ولی خندیدیم

به خدا بی نمکِ فاطمه می گندیدیم

با حسین بن علی گشت عسل , سرکه ما

رو به دریای غمش رود شده برکه ما

وقتی که بی قرار غمت رب العالم است

هــر لحظه لحظه ی همه عمرم محرم است

آفتابید و من غبارمتان
مثل گردی که بی قرارمتان

اتفاقی اسیرتان نشدم
روزگاری ست که دچارمتان

ماسوا هست پریشان اباعبدالله
عاشق و بی سر و سامان اباعبدالله

حق گواه است که پاینده و جاوید شود
هرکه جان داد به جانان اباعبدالله

زمین و کلّ فلک,هفت آسمان,دنیا

فقط برای حسین آفریده شد اصلاً

بخوان نماز و عبادت بکن خدا را چون…

سرش برای همین ها بریده شد اصلاً

از من مخواه حال و هوایم عوض شود

راه رسیدن به خدایم عوض شود

عیدی به بدون یوسف زهرا نمی شود

کاری کنید راه دعایم عوض شود

سلام آقا منم غلام سیاتون

میخوام باهات حرف بزنم فراوون

نوشتم اول خط بسمه‌ تعالی سر

که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت  هرجا سر

فکری برای زخم چشمان ترم کن

فکری به حالِ حالِ از بد بدترم کن

اینگونه میمیرم بدون شک! بیا و …

فکری برای عاشق دور از حرم کن

حالا که صحبت دلم به اینجا کشیده شد

فاش می کنم راز دلم با خدای تو

بی تو فقیرم و همه سرمایه ام تویی

دلخوش شدم به دیدن گنبد طلای تو

یا ساترَ العیوبِ دل ما حلال کن
ما را به حق حضرت زهرا حلال کن

دیگر گذشته کار دلم از دعا حسین
جان مرا بگیر شما یا حلال کن