شعر مدح امام حسين (ع)

دنیا بدون روضه آقا جهنم است

یعنی بهار نوکری ما محرم است

شکر خدا که خرج عزای تو می شوم

روضه به کار و زندگی ما مقدم است

عاشق که می شوم به خدا از شما شوم

زیر سر شماست اگر مبتلا شوم

هر روز در هوای شما بال میزنم

پائین پای روضه تان تا رها شوم

فقط آویزه ی گوشم همین مطلب بود

مهر تایید بهشت امضای یا زینب بود

بعد هیئت تاسحر بیدارم ای زاهد بدان

شب نشینی با حسین مثل نماز شب بود

 محسن داداشی

دم از عذاب مزن به صبح محشر کبری

همین نیامدن کربلایمان کافیست

شاعر؟؟؟

یارب دلم از غم حسین محزون کن

درسینه ی ما محبتش افزون کن

جز مهر حسین هر آنچه باشد به دلم

خون ساز و ز راه دیده ام بیرون کن

شاعر؟؟

دل کندن از عزای تو هرگز نمی شود

این گریه جز برای تو هرگز نمی شود

شاید شود بدون محرم عزا گرفت

بی یاد کربلای تو هرگز نمی شود

محسن نورپور

از درد بی حساب سرم را گرفته ام

با دستمال بال و پرم را گرفته ام

از صبح تا غروب نشسته ام یکی یکی …

این خارهای موی سرم را گرفته ام

دنیا برای غنچه پرپر بزرگ نیست

وقتی برای داغ کبوتر بزرگ نیست

او را بگیر بر سر دستت نشان بده

دشمن خیال می کند اصغر بزرگ نیست

در شرب مدام , نغمه ی نوشانوش

از کرب و بلای او رسیده ست بر گوش

تا لذت سیراب شدن دریابی

از تشنگی حسین یک جرعه بنوش

 میلاد عرفان پور

تردید مکن که کربلا آغاز است

بر بام سپهر , مژده ی پرواز است

لبیّک بگو به “هَل ِمن …” عاشورا 

این پنجره تا ابد به دنیا باز است

 رضا اسماعیلی

دوباره تنگ غروب و…..خدا دلم تنگ است

برای دیدن روحم بیا ,دلم تنگ است

دوباره تنگ غروب و سکوت وتنهایی

شبیه داغ شفق ,بی صدا, دلم تنگ است

وقتی که عرش از غم تو غرق ماتم است

گر عالمی حسینه ات هم شود کم است

لب تشنه است دیده ی ما ای قتیل اشک

اما زمان روضه ی تو دیده زمزم است