شعر مناجات امام حسين (ع)

فرماندهی از تو, همیشه کار از من
سرمایه از تو, گرمیِ بازار از من

خوبی همیشه از کریمان است آقا
بخشیدن از تو, توبه و اِقرار از من

دوباره قسمت من شد مسافرت باشم

در این  زیارت مخصوصه زائرت باشم

 دوباره رزق عزای حسین و دست شما

بناست قبل محرم مجاورت باشم

ای غبار حرمت تاج سر نوکرها
نوکری ات شده تنها هنر نوکرها

بابی انت و امی یا “اباعبدالله “
ب فدایت همه مادر پدر نوکرها

هرجا غم تو هست, بجز غم عزیز نیست
پای غمت خوشی دو عالم عزیز نیست

از اهل روضه های تو حاجت گرفته ایم
گریه کن تو پیش خدا کم عزیز نیست

فدای گوشه ی چشمت که دلبری بلدی
غلام هستی و آیین سروری بلدی

حسن حسین علی اکبر این سه تن هستند
گواه صدق کلامم که نوکری بلدی

شب نشینی چه قـدر بین دو گنبـد زیباست

در جـوار حـرم آل محـمـد (ص) زیباست

یک طرف حضـرت شـاه و طرفی حضـرت مـاه

گـردش دیــده و سـر هـر دو مجـدد زیباست

دلم با کسی جز تو کاری ندارد

نه کاری نه یاری قراری ندارد

نفس در هوای بدون حسین

به هستی من سازگاری ندارد

عاشق فقط به دیده ی گریان دلش خوش است
هجران زده به حال پریشان دلش خوش است

عشق است هرچه را بپسندی برای من
دلداده ات به غربت و هجران دلش خوش است

بشنو از من دارم از یارم حکایت می کنم
سینه ای دارم کز آن شرح محبت می کنم

هر جوانی را دلی هر عاشقی را سینه ای است
من دلی دارم که آن را وقف هیات می کنم

یعقوب های چشم مرا گریه پیر کرد

عطر حرم رسید و مرا هم اسیر کرد

 بیش از گدا نبودم و اما به لطف تو

رخت غلامی تو مرا هم امیر کرد

آدمی بندگی اش هست قشنگ
بنده شرمندگی اش هست قشنگ

هرکس از مرگ ندارد پروا
چه قدر زندگی اش هست قشنگ

دم از پرواز زد شعرو همه بال و پرم زخمیست
دم از آتش زدو دیدم,همه خاکسترم زخمیست

سعادت جز نوشتن را , ندارد شاعری تنها
غروب جمعه ها دیدم , دعای مادرم زخمیست