شعر مدح و مناجات امام زمان (عج)

ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت‏
دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت

با اینکه همیشه همگی غرق گناهیم
عمریست که در حسرت دیدار تو ماهیم

دعا کن مست و شیدای تو باشم

که محو روی زیبایتو باشم

نمایم خانه ام رااب و جارو

که شاید منپذیرای تو باشم

همیشه کوچه ی ما عطری از شمادارد
که آشنا به دلش میل آشنا دارد

شکر خدا که بر سر ما هست سایه ات
باشد امید بنده, مرا هست سایه ات

تا گریه هست دانه ی ما بیجوانه نیست

تا روضه هست هیچ دلی بی بهانهنیست

گرچه دلم گرفته از این روزهایسرد

از آتش فراق دلم بی زبانه نیست

دست شفا کجاست که بیمار شد دلم
بر گیسوی تو باز گرفتار شد دلم

بوی تورا گرفته دل و این دهان من

از بس صدات کرده گرفته زبان من

صبح و مساء نه که فقط چند لحظه ای

اینجا برای گریه بشو میهمان من

ای مشکل گشای شیعه بیا جان به لب رسید

ای یادگار کرب و بـلا , جـان به لب رســیـد

بــرخـــیز ای عــدالــت بی انــتهــا , بـــیا

دنــیا فـــریب داده جــــوانهـــای شهــر را

چه غم اگر, که نگاه همه جوابم کرد
نگاه مادرت امسال هم حسابم کرد

بی فایده ست روضه و ماتم بدون تو
بی فایده ست اشک دمادم بدون تو

آه آه از دام غفلت کهدو بالم را گرفت

فرصت پرواز تا اوجوصالم را گرفت

باز هم تکرار روزجمعه و دلواپسی

مثل یک بغضی شد و قالو مقالم را گرفت