شعر مدح و مناجات حضرت زينب (س)

لفظ و مضمون غزل وقتی برای زینب است

شعر هم از بیت اوّل در هوای زینب است

نام من چون در میان سائلانت ثبت شد

تا قیامت این دل عاشق گدای زینب است

درملک عشق یوسف کنعان زینبی

شمس الشموس و بدر درخشان زینبی

وقت اذان عشق نمازش به کربلاست

ای روح کعبه قبله ی ایمان زینبی

در میان آفرینش شاهکاری زینبی

تا ابد محبوبه ی پروردگاری زینبی

 دلربایی دلبری ای نازنین زین أبی

زینت بابای خود هستی و آری زینبی

عکسی از چهره ی زهراست جمالت زینب

مَثَل هیبت دریاست جلالت زینب

تو چه کردی که به فردا همه زن های بهشت

غبطه دارند به سر حدّ کمالت زینب

امّ المصائبی , نه , تو  امّ العجائبی

الحق که تو ملیکه ی مشرق , وَ مغربی

محشر به دست پاک حسین است دست تو

چون بر گناه کل خلایق تو حاجبی

هر که به هر جا رسد از کرم زینب است

بوی خوش کربلا از حرم زینب است

طیّ زمان ها نرفت یک اثر از پرچمش

ملک سلیمان که نیست , این علم زینب است

شده آمـــــاج ِبلا, گر حَرَمت یا زینب

کم نگردد ز جلال و حشمت یا زینب

گــــر نـدارد سلفی ها و هوادارانش

ترسی از آهِ دلِ پُر زِغمت یــــــازینب

زینبی هستم خدائی می کنم

من ز عدوانش جدائی می کنم

او خودش گفته که با یک گوشه چشم

مشهدی را کربلائی می کنم

هر کس طواف کعبه ی دلدار می کند

حتما نظر به چهره ی یک یار می کند

هر چند گل نیاز ندارد به لطف خار

اما گهی نگه به تن خار می کند

زینب اگر نبود امامت تمام بود
شکر خدا که سایه او مستدام بود
بعد از حسین پایه گذار قیام بود
او خشم ذوالفقار علی در نیام بود

می ترسم از اینکه به مرادم نرسم

با اینکه شده بزم فراهم,نرسم

امروز که”باب الشهدا” باز شده

بگذاربمیرم, به محرم نرسم