شعر مدح و مناجات

روضه شروع شد دل ما را بیاورید
سرمایه ام سلاح بکا را بیاورید

تا پیشکش کنم بجز این سر نداشتم
رویم سیاه!  تحفه‌ی بهتر نداشتم

از سر زین به زمین شاه جهان چون افتاد
خیمه و عرش خدا کرد از این غم فریاد

غم تو بر غم طفـل حسنت چسبیـــده
مُهر غـــمخانه سر انجمنت چــسبیده

او که دل کشتۀ چشمان سیاهش باشد
می رود کوفه … خدا پشت و پناهش باشد

آن خدایی که شما را به دو عالم بخشید
از زیادی گلت نیز به مریم بخشید

بی فایده ست روضه و ماتم بدون تو
بی فایده ست اشک دمادم بدون تو

به زیر بیرقتان عشق در تب و شور است
به زیر بیرقتان هاله هایی از نور است

هرکس که خانزاده غم واشک و ماتم است
یک ماه نه تمامی سالش محرم است

شب, شبِ اشک و تماشاست اگربگذارند

شلحظه ها با تو چهزیباست اگر بگذارند

فکر یک لحظه بدونتو شدن کابوس است

با تو هر ثانیهرؤیاست اگر بگذارند

ماندهبودم, غیرت حیدر به فریادم رسید

دروداعی تلخ, پیغمبر به فریادم رسید

طاقتمرا خواهش اکبر, در آن ظهر عطش

بردهبود از دست, انگشتر به فریادم رسید

کوتاه کن کلام… بماند بقیّهاش

مرده استاحترام… بماند بقیّه اش

از تیرهای حرملهیک تیر مانده بود

آن هم نشدحرام… بماند بقیّه اش