فاطمیه

به مِـهر و عاطفه یِ مادرانه محتاجم
به روضه خوانی و آه شبانه محتاجم

به لطف حضرت حق من به ذکر یاحیدر
به ذکـرِ شاه زمـین و زمـانه محتاجم

کسی به روی شما بی بهانه سیلی زد
به لـَعـنِ قاتلِـِتان بی بهانه محتاجم

چه آتشی به درِ خانه یِ علی افتاد
به سوز قـلب اهالیِ خانه محتاجم

مَنی که نام و نشان دارم از غلامیِ تان
به یک دعای گـُل بی نشانه محتاجم

نَفَس نفس نفسم نذری حسین و حسن
به هر دوتا پسرت عاجـزانه محتاجم

چه فاطمیه…چه شبهای جمعه…بی تابم
به شاه و گـریه یِ بر نازدانه محتاجم

ندارد این سرِانگـشت ها رمق…عمه
به دست های تو هم مثل شانه محتاجم

ببیـن شکـسته شده مثل یار دندانم
به ندبه خوانی تو عاشقانه محتاجم

حسین ایمانی