جانم رضا(ع)
تو دادی بر کویر جان ما احساس دریا را
تو برکت داده ای با رد پایت خاک دنیا را
نمی‌گیرد کسی خرده به زائر که پس از اینجا
ندارد آرزوی دیدن فردوس زیبا راچنان روحی به زائر می دمد دور ضریحت که
کمی مانده ست با اذنت کند زنده مسیحا را
چنان آوازه ی پایین پایت پر شده تا عرش
که کعبه هم ندیده دور خود این جمع والا را
کسی که مهربان تر، خانه اش از میهمان پر تر
شرف دادی تو با احسان خود ضرب المثل ها را
هوای آسمان صحن تو آنقدر جذاب است
که زائر می برد از خاطرش سرما و گرما را
من از احساس شادیِ کبوترهات فهمیدم
نخواهد خورد مهمانت غمِ روزیِ فردا را
چنان بیمار عشق انگیزه می گیرد کنار تو
که نذرت میکند یکجا پس انداز مداوا را
در این شهری که تاریک است غیر از این حرم،هرگز…
نمی فهمد کسی جز نازنین قلبت، غم ما را
گرفته باز باران پشت پلک چشم هایم را
نگاهی می کنی این عاشق شیدای تنها را؟
حسن کردی