شعر ولادت حضرت زینب (س)

آیه ای از طرف جنت الاعلی آمد
هر ملک سوی زمین بهر تماشا آمد
غنچه ی خنده به روی لب زهرا آمد
مژده, ای اهل زمین زینب کبری آمد

اشک شوق علی و ذوق نبی دیدنی است
شب, شبِ رحمت حق است, شبی دیدنی است

میکده از سر شوق است مرتب گشته
ساغر از کوثر ناب است لبالب گشته
گوش کن… ذکر لب فاطمه زینب گشته
ملک از عطر نفس هاش مقرب گشته

فاطمه شاد که باشد همه عالم شادند
باغ های دو جهان از نفسش آبادند

زینب از نسل خدیجه است, شرافت دارد
هیبتش فاطمی و رتبه ی عصمت دارد
نزد ما خاک قدم هاش قداست دارد
در دل سینه زنان, تخت حکومت دارد

تا قیامت همه محتاج و حقیرش هستیم
پیرو مکتب و در خط و مسیرش هستیم

راهِ بی زینب کبری به خدا بی راهه است
سالک خالیِ از معرفتش گمراه است
بی سبب نیست که گفتند امین الله است
سرّ أب بوده و از سرّ سما آگاه است

حافظ و محرم اسرار امامت, زینب
صاحب حکمت و دریای بصیرت, زینب

خطبه اش مثل علی, فن بیانش غوغاست
صاحب علم لدنی است شبیه زهراست
نائب فاطمه در واقعه ی عاشوراست
یک تنه آینه ی پنج تن اهل کساست

گرچه گفتند به او عابده ی آل علی
کل عمرش همه جا بود به دنبال ولی

در صف اول هر معرکه حاضر بودن
کوه غم, کوه بلا دیدن و شاکر بودن
کم نیاوردن و جنگیدن و صابر بودن
همه جا در پی تعظیم شعائر بودن

این همه ذره ای از وصف کمالش هم نیست
قطره ای از اقیانوس جلالش هم نیست

شصت و نه آیه به دنبال دمش می آیند
شصت ونه معجزه با بازدمش می آیند
شصت و نه ذبح پی هر قدمش می آیند
شصت و نه نور طواف حرمش می آیند

زینب است و همه محتاج به نورانیتش
جمع ها واله و دلداده ی وحدانیتش

ما نمردیم کسی صحبت غارت بکند
ما نمردیم کسی باز خباثت بکند
داعشی سمت حرم قصد عزیمت بکند
یا که در خواب اگر فکر جسارت بکند…

…سر آن نطفه حرام از رگ گردن بزنیم
تا بدانند همه عبد سرای حسنیم

همه هستیم گدای حرمت بی بی جان
همه ی ما به فدای حرمت بی بی جان
ما کجا… کرب و بلای حرمت بی بی جان
خوش به حال شهدای حرمت بی بی جان

دور ماندیم رفیقان… سرمان رفت کلاه
رانده از سوی بهشتیم و پی بذر گناه

محمد جواد شیرازی