سید علی اصغرپور

با شوق زیارت تو راهی شده ام

درحوض عطوفت توماهی شده ام

نا واردم اما روی این گنبد زرد

شادم که منم کفترچاهی شده ام

دل ندارد تاب دوری از وطن را هیچ وقت
ســر ندارد طاقت ترک بــدن را هیچ وقت
پای تا سر بهجتم در آستان قُــدس تو
غم نمی فهمد دلیل این سُخن را هیچ وقت

یل یکّه ی بی مَثَل مرتضی
مرا بنده کرد از ازل مرتضی
غلام علی هستم و نوکرِ
علی بن موسی الرضا المرتضی

محمد کاظمی نیا

نجل حبل المتین امام رضاست
همه ی حرف دین امام رضاست

گر بپرسی ز کعبه , می گوید:
قبله ی هفــتمین امام رضاست

برادرانه ترین غم برای دو خواهر
تمام نوکریِ ما, فدای دو خواهر

کبوتریم و پروبال ما نمیخواهد
به ساحتی برود جز هوای دو خواهر

با اخم, رؤیای مرا پر پر نگردان
کار مرا با این گنه,یکسر نگردان
من را اسیر درگه دیگر نگردان
پس التماست میکنم,رو بر نگردان

مهربانی , کریمه ای خانم

بانوی بی بدیل ؛ معصومه

التماس قنوت گریه ی من

الدخیل الدخیل معصومه

قسمْ به صبح دل انگیز این حرم , بانو
جهانِ مــاست بدون تو چون عدم , بانو

هزار و یک در رحمت به روی ما وا شد
چو آمدیم به صحن تو صبحدم , بانو

هفته ها رفت و چشم انتظارم

« ای قلم سوز لَرین دَه اَثَر یوخ »

ای نسیم سحر گاه جمعه

« آشنا دَن مَنَه بیر خَبَر یوخ »

آتشی باز فراهم شده و بر در خورد
دست زهرا وسط عرش به روی سر خورد
بی عبا بود که در کوچه کشیدند او را
پسر حضرت حیدر به غرورش بر خورد

مادرم در گوش من خوانده است:”یا ام البنین”
ذکر من تا روز محشر هست:”یا ام البنین”

هرکسی که توبه اش در محضر ربّ شد قبول
قبل از آن در زیر لب گفته است:«یا ام البنین»

بیاموزند تا در مکتبت , مردم صداقت را
به نام تو سند کردند شش دانگ ولایت را

تورا از شش جهت خواندند مولای ششم چونکه
به دست خویشتن داری زمام کلّ خلقت را