محمد مهدی نسترن

از لحظه ای که نیمه نگاه تو بسته شد
خیلی حسین حرمت زینب شکسته شد
آنقدر  تازیانه کنار تو خورده ام
دیگر نماز یومیهء من نشسته شد

رباب لشگر خود را به دست اقا داد
خدا کند نرود پیش اش آبروی رباب

علی بهانه گرفت جای آب تیر  آمد
سفید شد همان لحظه تار موی رباب

من کربلا که میروم یاد تو هستم
یاد حرم با آن ضریحی که نداری

اینجا ، نشد ؛ مفهوم و معنایی ندارد
از بس که اقا هستی و پر اعتباری

ای سیاسی ترین امیر جهان
نام تو زینت مجالسمان
ای تبرک تر از خط قرآن
معنی آیه های الرحمن
یا ابالعشق یا ابالانسان

ازین که غم شده من را نصیب ممنونم
مریض عشقم و من از طبیب ممنونم

از انکه خنده به لبهای سرخ تو انداخت
من از زهیر و بریر و حبیب ممنونم

دل شکسته همیشه برایمان کافیست

همیشه گریه ی بی انتهایمان کافیست

شکسته بالی ما را کسی نمیفهمد

همین نرفتن کرب و بلایمان کافیست

رباب لشگر خود را به دست اقا داد
خدا کند نرود پیش اش آبروی رباب

علی بهانه گرفت جای آب تیر آمد
سفید شد همان لحظه تار موی رباب

اسدالله دیگر است این زن
به خداوند حیدر است این زن
رجز مرد خیبر است این زن
ذات الله اکبر است این زن

از ما مگیر هرگز تمنای دعا را
ما را نبردی؛ پس بیاور کربلا را
از دست دارم میدهم اشک و بکا را
از دامنت خالی نکن دست گدا را

او را زجنس نور خدا افریده است
اصلا مپرس کی و کجا افریده است
لیلای خانواده خورشید زاده ها
ممنونم از خدا که تو را افریده است

ای سیاسی ترین امیر جهان

نام تو زینت مجالسمان

ای تبرک تر از خط قرآن

معنی آیه های الرحمن

از لا به لای دفتر شعرم عبور خواهم کرد

امشب تمام قافیه ها را مرور خواهم کرد 

انشای جمله های ملیحانه تو را

با کاغذی زجنس محبت نمور خواهم کرد