آقاسبب ساز گدایی احتیاج است
پسدست خالی را عطایی احتیاج است
دادو هوارم از روی بی هم نوایی است
اینبینوا را هم نوایی احتیاج است
امشب همه بر سوزش تن گریه کردند
امشب همه با آه زینب گریه کردند
زینب تو باید زخم چون مادر ببینی
باچادر زهرا سر حیدر ببینی
شکسته بالی و با دخترت سخن گفتی
کمی ز غربت خود را برای من گفتی
چقدر طعنه شنیدی چقدر دم نزدی
چقدر حرف خدا را به مرد و زن گفتی
در دلمآتشی از داغ تو بر پا شده است
بیشتراز سر ِ شب زخم سرت وا شده است
لختهخون بسته ببین چادر مادر امشب
قامتتسرخ شده قامت من تا شده است
ای که ازصورت خونین تو غم ریخته است
با تماشایتو یکباره دلم ریخته است
چه به روزسر تو آمده آخر بابا
سرت ازضربه شمشیر به هم ریخته است
گدای کوی شمایم همین مرا کافی است
برای نوکرتان منصب گدا کافی است
همیشه آن چه طلب کرده ام به مندادی
همیشه آن چه به من داده ای شماکافی است
همه یخونِ دلش از جگرش بیرون زد
غم اولحظه ی قتل پسرش بیرون زد
آن چناننیزه فرو رفت میان تن او
در بدنرفت ولی بیشترش بیرون زد
ما از ازل به جز تو هوایی نداشتیم
چشم امید جانب جایی نداشتیم
آواره میشدیم در این شهر بی پناه
جایی اگر به زیر کسایی نداشتیم
از هوش رفتم پا شدم دیدم پدر نیست
آنکس که من دردانه اش بودم دگرنیست
دیدم همه شمعند در تاب و تب او
اهل حرم جمعند دور مرکب او
جامه ایسبز به تن پوشیده
کــوچه رایک تنــه می آرایــد
مردم شهربه هم می گویند:
«شاد بودنبه علی می آید»
صـدایِگــریــه یِ نــوزاد در فضــا پیچــید
بِگفتقابله اش:«یاعلی , پدر شده ای»
بگـــیــردر بغــلت طفلِ کوچکِ خـــود را
عجب! زمادر او دستپاچه تر شده ای !
تشنه بود و به خاکها خونش
از رخ و گونه و جبین میریخت
یکنفر خنده کرد به تشنگی اش
پیش او آب بر زمین میریخت