شعر شهادت اهل بيت (ع)

باید از کرب و بلا باز روایت بشود

روز و شب در غم ارباب ارادت بشود

راوی کرب و بلا,سیّد سجّادم من

بلکه از کوفه و تا شام, حکایت بشود

قسمتاین بود بال و پر نزنی

مردبیمار خیمه ها باشی

حکمتاین بود روی نی نروی

راویرنج نینوا باشی

کوفه رفتن به خدا, حال دگر می خواهد

زینبت, کسب اجازه به سفر می خواهد

چاره ای نیست وَ باید بروم ای گل من

خواهرت می رود و سایه سر می خواهد

دشمن مجال پا زدنت را گرفت و برد
یعنی حسین های تنت را گرفت و برد

وجودش مثل دریا بود عمه
دقیقا مثل زهرا بود عمه

چون خدا خواست که عریان نشود پیکر او

ساخت از نیزه برای بدنش پیرهنی

ای برادر تو ز پا افتاده ای؟
بین گودال بلا افتاده ای؟

چیزی نمانده است , سبکبال تان کنند
چیزی نمانده است,که بد حال تان کنند

قسمت این بود بال و پر نزنی
مرد بیمار خیمه ها باشی

وای من خیمه ها به غارت رفت
گیسویی روی نی پریشان شد

علت غوغای گودی نیزه بود
نیزه ای آمد حسینم را ربود

این زمین مهد عزای زینب است
روز روشن اندر اینجا چون شب است