دلم برای تپیدن بهانه ای می خواست
برای پوچ نبودن نشانه ای می خواست
کبوتری شده بود, آشیانه ای می خواست
و دانه از کرم نازدانه ای می خواست
دلم برای تپیدن بهانه ای می خواست
برای پوچ نبودن نشانه ای می خواست
کبوتری شده بود, آشیانه ای می خواست
و دانه از کرم نازدانه ای می خواست
مطاف کعبه فقط چادر سیاه تو بود
پر ملائکه عرش , فرش راه تو بود
کنار جلوه ی نوری تو دو صد خورشید
همیشه منتظر لحظه ی پگاه تو بود