حضرت زهرا(س)

دوباره یاد قدیما میکنم
خونه رو برات مهیا میکنم
وقتی از راه میرسی غصه نخور
من خودم درو به روت وا میکنم

کمکم کن که مضطرم فضه
شد لگد مال پیکرم فضه
عجله کن بیا عزیز من
چادرم را بکش سرم فضه

مثل شمع سحری اب شدی از گریه
از خودت بی خبری اب شدی از گریه
بسترت خیس شد از اشک بیا گریه نکن
ناله ها از نفس انداخت تو را گریه نکن

در انتظار تو چشمم همیشه بارانیست

وبی تو حال وهوای دلم چه طوفانیست

بیا که خیری از این زندگی نمی بینم

که لحظه لحظه ی عمرم پراز پریشانیست

برخیز اذان بگو به فراز حرم بلال
خیلی گرفته است دل مضطرم بلال

رفتی به ماذنه بگو از غربت علی
من را زدند پیش روی شوهرم بلال

بیشتر از قبل ها داری هوای شوهرت را
دست هایت میخرد این اشک های شوهرت را

من دعا کردم که قدری بیشتر پیشم بمانی
پس بیا آمین بگو با دست های آسمانی

این ذات مبتلای تو…یا مرتضی علی
فانیست در بقای تو…یا مرتضی علی

حوریه بودم و به چنین شکلم آفرید
تنها خدا برای تو یا مرتضی علی

ناله های زخمی پروانه می لرزد چرا
یک کبوتر در میان لانه می لرزد چرا

جمع زهرا با علی میخانه می گردد فقط
فاطمه حرفی بزن پیمانه می لرزد چرا

هویدا میشد از اسرار در عالم اگر شأنت
نه عالم بلکه میکرد عرش را زیر و زبر شأنت

خلایق را خدا در صبح محشر جمع خواهد کرد
به قدر سوزنی پیدا شود آنجا مگر شأنت

کوثری از سوره ی طاها به دنیا آمدی
تا رسد اِنّا به اَعطینا به دنیا آمدی

تا یتیمی پدر را اندکی جبران کنی
دختری و مادر بابا به دنیا آمدی

این زندگی بی عاشقی معنا ندارد

ای وای بر آنکه دل شیدا ندارد

 هرکس که اینجا شهرتش عاشق نباشد

روز قیامت نامه اش امضا ندارد

هر بهاری با گل رویش شکوفا میشود

غنچه با لبخند معصومانه اش وا میشود

“تین “و “زیتون” را میان گلشنش میپرورد

هر چه میخواهی در این گلخانه پیدا میشود