اشعار سیدالشهدا ع

هر کس شهید تو نشد, اهل قبور شد
هر کس نمرد بهر تو, زنده به گور شد

خون تو خاک را به دو پیمانه مست کرد
بر خاک تا که ریخت, شراب طهور شد

بهشت عدن کجا و صفای تربت تو

قیاس ذره کجا و بسیط رحمت تو

مشام اهل دل از عطر اشک مست شود

دمی که غنچۀ لب گل کند به مدحت تو

یک وقت از ما نوحه و دم را نگیری
سینه زنی و شور و ماتم را نگیری

خیلی میان روضه هایت سود کردیم
یک موقع از ما روضه و غم را نگیری

عشق بازی میکنی با خون , کسی آگاه نیست

بی دلیل اسمت در این پیکار ثارالله نیست

نینوا گرداب خون در راه دارد , ناخدا !

بگذران کشتی منجی را که لنگرگاه نیست

این شب آخری چه زود میگذره

شب وداع عاشق و دلبره

عزیز من نوبتی هم که باشه

نوبت اون وصیت مادره

میخواستم برای تو باشم ولی نشد

کنج حرم گدای تو باشم ولی نشد

میخواستم که یک شب جمعه به سرزنان

مهمان کربلای تو باشم ولی نشد

سائل شدیم شامل لطف وکرم شدیم
 خار آمدیم از نفست محترم شدیم

لب وا نکرده حاجتمان مستجاب شد
وقتی دخیل گوشه ای از این علم شدیم

میخرم بر جان خود درد و بلای روضه را
میکشم بر صورتم دست شفای روضه را

پیش تو آخر سیاهی روسپیدم میکند
دوست دارم پرچم بزم عزای روضه را

ای کشتی فتاده به دریای غم حسین

دائم مسیح می کند از هر دمم ظهور

آقا! تو را «آقا» مرا «نوکر» نوشتند

یعنی تو را اوّل مرا آخر نوشتند

روی سیاه من یقیناً حکمتی داشت

شکر خدا نام مرا قنبر نوشتند 

بی شک گدای خانه ات آقا شود, حسین(ع)

هر قطره زود پیش تو دریا شود, حسین!(ع)

فیض گدایی تو به هر کس نمیرسد

باید که زیر نامه اش امضا شود, حسین(ع)