شعر ام ابیها

مستم و کوچه کوچه مینالم
مستِ مستم , ولی سرِحالم
انا مجنون , ایُّهاالعالم
خوش درآمد عجب شبی , فالم

هیزم رسید و آتشی از در بلند شد
ای وایِ من که ناله‌ی مادر بلند شد

مامور شد به صبر علی , از سکوت او
سو استفاده کرد ستمگر بلند شد

خسوف کرده چرا بی بهانه خورشید

 نشسته از چه دگر کنج خانه خورشید

  گرفته لرزو ندارد زبانه خورشید 

عرق کند بچکد دانه دانه خورشید

آتش زده اند هستی حیدر را

آیات نجیب سوره‌ی کوثر را

با آتش کینه هایشان این مردم

دادند چه خوب اجر پیغمبر را

با آنکه استقامت تو فرق می کند

این روزها حکایت تو فرق می کند

اینجاست درد, دشمنت آخر غریبه نیست

بعد از رسول, غربت تو فرق می کند