شعر حسن جان

آن ماه که در دامن زهرا بنشیند
باید که چنین در دل دنیا بنشیند

ای عرش نشین! شأن قدمهای تو تنها
این است که بر شانه‌ی طاها بنشیند

اگر کریم توئی سائلی نمی ماند
میان بنده و رب حائلی نمی ماند

اگر بگیری از این بنده ها گدائی را
برای عمر بشر حاصلی نمی ماند