زهر ملعون، نفست را به شکایت انداخت
گوشه حجره تو را سخت به زحمت انداخت
داری از درد چه بدحال به خود می پیچی
مثل لب تشنه ی گودال به خود می پیچی
شعر شهادت باقر العلوم
دیده در کودکی اش داغ کبوترها را
تبر و سوختن جان صنوبرها را
راوی مقتل سرخی ست که می سوزاند
شرح ان صفحه به صفحه همه دفترها را
عمري فقط چشم ترش آمد به يادت
در تشنگي آب آورش آمد به يادت
وقتي جوانت پيش چشمت راه ميرفت
آري وداع اكبرش آمد به يادت