شعر قمر بنی هاشم

می‌سپارم دل به دستت ای «امانت‌دارْ دست»
باز, آئینه ! بکِش بر این همه زَنگار, دست

آه اگر می‌خواهی از نابودیِ من بشنوی
پا بکش از خانه‌ی دل؛ از سرم بردار, دست