نشسته گوشه ای از چشم هایش غصه میبارد
نمیداند پدر دارد و یا دیگر ندارد
دو دستِ بغض بدجوری گلویش را گرفته
و دستش لخته خون لابلای تار مویش را گرفته
نشسته گوشه ای از چشم هایش غصه میبارد
نمیداند پدر دارد و یا دیگر ندارد
دو دستِ بغض بدجوری گلویش را گرفته
و دستش لخته خون لابلای تار مویش را گرفته