اشعار شهادت

جگری شعله شد و سوخت و خاکستر شد
شمع خاموش شد از باد و گُلی پرپر شد

باز هم زهر نشست و بدنی گشت کبود
باز یاسی به زمین ریخت و نیلوفر شد

السلام ای صادق آل عبا
السلام ای زاده ی خیرالنسا

السلام ای عالم علم نبی
السلام ای دستگیر هر گدا

پیرِمردى که بینِ سجاده
همه دم ذکرِ او خدا مى بود
کنجِ این خانه ى پُر از ماتم
روحِ او از تنش جدا مى بود

آتش گرفته بارِ دگر آشیانه ات
چون شعله ها گرفته ام امشب بهانه ات

هر گوشه ای که می نگرم خاطراتِ توست
اینجا پُر است گوشه به گوشه نشانه ات

غزوه ی ذوالعشیره در مدحت
اتّکا کرده است بر ابواء
شیر میدان روزهای نبرد
قوت بازوی رسول الله

عبا رسید که گرما به پیکرت نرسد
و گرد و خاک به موی مطهرت نرسد
عبا رسید به جسمت قبول حرفی نیست
ولی خدا کند از راه, خواهرت نرسد

ای مسیحا دم رسول الله
چون علی مرهم رسول الله
سپر محکم رسول الله
عزّت پرچم رسول الله

مسافر دیار ری , ز حلقه ی بلا منم
آن که بود زیارتش , شبیه کربلا منم

من از تبار عترتم , ز خاندان عصمتم
کشته ی جام محنتم , همسفر بلا منم

حمزه که جان عالم و آدم فدای او
لب باز می‌کنم که بگویم رثای او

مردی که در شجاعت و هیبت نمونه بود
در غیرت و شکوه و شهامت نمونه بود

تا که پایم به این حرم وا شد
غصه از روی سینه ام پا شد
درد بی دردی ام مداوا شد
طبع خشکیده ام شکوفا شد

باران گریه ام, نفس آسمان گرفت
خونت زمین که ریخت دل ارغوان گرفت
امروز بود سخت ترین روز زندگیم
از من تو را, عموی مهربان گرفت

ای دلنواز, دلبرم ای سیدالکریم
مسکین لطف این درم ای سیدالکریم
در سر خیال روی تو آب است و دانه ام
بر بام تو کبوترم ای سیدالکریم