شعر شهدا

خورشید به گود آمده سرگرمِ قنوت است
این آلِ سعود است که در حالِ سقوط است

هستند شیاطین همه درگیرِ تبانی
ایران شده آماده ی یک جنگِ جهانی

بسم ِ ربّ ٱلشهدا؛ ربّ حسین بن علی(ع)
موسم وعدهٔ صادق شد و قولِ ازلی

وقت پیروزی خورشید رسیده ست بیا
شب زمینگیر شد و وقت سپیده ست بیا

میل عشاق همان میل خطر داشتن است
زیر شمشیر بلا سینه سپر داشتن است

در نگاه حججی جلوه ای از عابس بود
شرط عاشق شدن اصلا به جگر داشتن است

مجنون شدم که لیلی لیلای من شوی
مهمان شبی به خیمۀ صحرای من شوی
درقاب اشکهابنوشتم ((حسین,عشق))
زیباترین نگار دل آرای من شوی

هرآنکه در دل خود عِرق و غیرتی دارد
همیشه شوقِ وصال و شهادتی دارد

جهان نظاره کند این شکوه ایران را
که شیعه از کرمِ حق چه عزتی دارد

با خودت هیچ گفته ای یک بار

دختر نازدانه ای داری؟

بین این سوره های زندگی ات

کوثر عاشقانه ای داری؟

ما سینه زنان, در غم دیدار دمشقیم

شوریده بازار علمدار دمشقیم

با خون جگر در وسط سینه نوشتیم

تا کرببلا هست, گرفتار دمشقیم

یک بار دگر حرم حرم خواهد شد

مانند قدیم محترم خواهد شد

تا صحن تو گر پای جسارت برسد 

با تیغ یدالله قلم خواهد شد

به اتفاق خودم راهی جنوب شدم

به پای داغ ِ تو, همصحبت غروب شدم

هوا هوای گرفته, هوای تشنه لبی است

برهنه گر نکنم پا, کمال بی ادبی است

باز خواهم لاله ها را بو کنم

ذکر یا ا… ذکر هو کنم

خواهم امشب یادی از یاران کنم

یاد دریا یادی از باران کنم

من به پاهای خویش شک دارم

ارتفاعم چقدر پست شده ‌ست 

سایه‌امرا بگو ! که می لرزد

مثل دیوانه‌ای که مست شده‌ ست 

گرچه با کپسول اکسیژن مجابت کرده اند

مادرت می گفت دکتـــرها جوابت کرده اند

مرگ تدریجی ست این دردی که داری می کشی

منتهـــا با  قرص هـــای خواب  ,  خــوابت کرده اند