شعر شهادت حضرت رقيه (س)

آیا شبیه مادر قامت خمیده ام؟

وقتی که آمدی به برم نو ر دیده ام

گفتم که بازهم نکند خواب دیده ام

 

بابا منم شکوفه سیب سه ساله ات

حالا ببین چه سرخ و سیاه و رسیده ام

خیلی میان راه اذیت شدم ولی

رنج سفر به شوق وصالت کشیده ام

(تنها به شوقت این همه محنت کشیده ام)

 

این را بدان که بین تو و تازیانه ها

نام تو را به قیمت سیلی خریده ام

 

در بین این مسیر پر از غصه بارها

از آسمان ناقه چو باران چکیده ام

 

پایم سرم تمام تنم درد می کند

از بس که زجر در دل صحرا کشیده ام

 

کم سو شده دو چشم من از ضربه های او

حتی به زور صوت رسا را شنیده ام

 

از راه رفتنم تعجب نکن که من

طعم بد شکستن پهلو چشیده ام

 

پاهای من همه پر طاول شده ببین

خیلی به روی خار بیابان دویده ام

 

چادر ز عمه قرض گرفتم که زیر آن

پنهان کنم ز روی تو گوش دریده ام

 

بشنو تمام خواهش این پیر کودکت

من را ببر که جان تو دیگر بریده ام

عمه که پاسخی به سؤالم نمی دهد

آیا شبیه مادر قامت خمیده ام؟

پاهای من همه پر طاول شده ز بس

از ترس او میان بیابان دویده ام

  محمد بیابانی

 

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا