شعر روضه حضرت زهرا (س)

اشک از چشم ترم افتاد دستم بسته بود
پیش چشمم همسرم افتاد دستم بسته بود

صبر کردم صبر کردم صبر کردم  وا نشد
آتش کین در حرم افتاد دستم بسته بود

قهرمان جنگ ها بودم, اگر در کوچه ها
پیش مردم پیکرم افتاد دستم بسته بود

کینه ها که گُر بگیر زود دعوا مى شود
یاد فتح خیبرم افتاد دستم بسته بود

خنجرش را از شیار در فرو مى کرد هِى
پشت در نیلوفرم افتاد دستم بسته بود

فاطمه بار سفر تا عرش اعلاى من است
با قلافى شَه پرم افتاد دستم بسته بود

یک نفر با چهل نفر درگیر شد تا عاقبت
زیر پاها لشکرم افتاد دستم بسته بود

چه بساطى شد! خدا را شکر سلمان زنده بود
گفت چادر از سرم افتاد دستم بسته بود

پشت در,  یک سوّم از سادات را آتش زدند
آیه اى از کوثرم افتاد دستم بسته بود

زیر چشمان زن من جاى دست مرد بود
زیر چشمانش وَرم افتاد دستم بسته بود

به گمانم میخ را محکم نکوبیدم به در
در به روى همسرم افتاد دستم بسته بود

شاعر: ؟؟؟