شعر روضه حضرت زهرا(س)

گُر گرفت آتش و ای کاش فقط در میسوخت
پیش چشمان ترم پیکر مادر میسوخت

خُرد میشد در آتش زده کم کم اما
نوک مسمار که قرمز شده بدتر می سوخت

لگدی آمد و در بر روی مادر افتاد
میخ در سینه که میرفت فرو تر میسوخت

زخم پلو و غم گل پسرش جای خودش
وای از …بخت بد فاطمه معجر میسوخت

تا نگاه علی افتاد به زهرای بتول
زیر لب گفت خدا, کاش که حیدر میسوخت

محمد کیخسروی