شعر مدح حضرت زینب (س)

تو شدی شمع و عالم همه پروانه توست
عمه ی عشق بفرما که دلم خانه توست

این همه لطف و صفا,از تو کرم را عشق است
خانه ام گرچه خراب است حرم را عشق است

میکشم آن که بهم ریخته اعصاب مرا
فکر آزار کند خواهر ارباب مرا

ما مدافع زتو تا نغمه ای از او برسد
ما نمردیم که زینب به هیاهو برسد

ما نمردیم که چیزی ز تو غارت بشود
تا دوباره به مقام تو جسارت بشود

کندن ریشه این ها به دو دست ساقی ست
این جهان خاک شود گنبد زردت باقی ست

امیر فرخنده