شعر مدح و روضه حضرت خدیجه (س)
ای همسر با عزت طاها خدیجه
ای شأنِ تو بالاتر از بالا خدیجه
اوجِ مقامت فوقِ اَوْاَدْنا خدیجه
تو دائم الْاِکرام هستی یا خدیجه
داروندار حضرت زهرا خدیجه
شب تا سحر مشغول تسبیح و دعایی
اول مسلمانِ زنِ دین خدایی
مادر بزرگِ خاندان هل اتایی
تنها طرفدار حریم مصطفایی
همراه احمد بوده ای هر جا خدیجه
دل را به جانان دادی و دلبر گرفتی
اندوه و غم از قلبِ پیغمبر گرفت
دارایی ات را دادی و کوثر گرفتی
زهرا که آمد رتبه ی مادر گرفتی
ای که مقام تو بوَد والا خدیجه
پای نبی تا لحظه ی آخر نشستی
با همتِ خود پشت ظلمت را شکستی
در راه دین بر مالِ دنیا دل نبستی
الحق که ام المؤمنینِ ما تو هستی
در راه حق کردی فدا جان را خدیجه
سجاده پای بندگی ات سر نهاده
اصلاً مقام توست, مِعْراجُ السَّعاده
دین خدا پیمانه و عشق تو باده
الحق که زهرایت بُوَد محراب زاده
ای مادر ام ابیها یا خدیجه
مادر که باشد, شأن دختر پایدار است
امنیت خانه برایش برقرار است
مادر نباشد, روز روشن شام تار است
امشب دل زهرا برایت داغدار است
بعد از تو زهرا می شود تنها خدیجه
بوی جدایی می دهد حال و هوایت
دیگر نمی آید صدای ربنایت
این لحظه های آخری باید برایت
روضه بخوانیم از غم آلاله هایت
تا چشم های تو شود دریا خدیجه
هر چند که دور و برت را , غم گرفته
اِنسیَّهُ الْحورایِ تو, ماتم گرفته
قلبِ شریفِ حضرت خاتم گرفته
شکر خدا دورِ تو را مَحرَم گرفته
وای از غروب روز عاشورا, خدیجه
رضا باقریان