عشیره ی زهرا

ای شکوه عشیره ی زهرا
آفتاب همیشه ی دنیا
بودنت روشن است چون خورشید
عصمتت را عقیله می فهمید
می درخشد هنوز نام شما
در شب آسمان کرببلا
ما که با روضه ات بزرگ شدیم
سر این سفره ها سترگ شدیم
درد خود با رقیه می گوییم
همه جا یا رقیه می گوییم
دستگیر نداری ام هستی
تو فقط ذکر جاری ام هستی
من ز دنیا پناه آوردم
به تو اینجا پناه آوردم
ای که دستت به کم نمی آید
به تو غیر از کرم نمی آید

حسن کردی