غرق ماتم

وقتی که عرش از غم تو غرق ماتم است

گر عالمی حسینه ات هم شود کم است

لب تشنه است دیده ی ما ای قتیل اشک

اما زمان روضه ی تو دیده زمزم است

نامت دوا و خاک سرکوی تو شفا

ذکر حسین بر لب عیسی بن مریم است

جنت زحسن روی تو دل می برد زخلق

آری بهشت بی رخ ماهت جهنم است

تنها تویی که زینت دوش نبی شدی

پیغمبری که خود سبب خلق عالم است

هر محفلی که نام تو در آن برد کسی

آنجا بساط روضه برایم فراهم است

در زیر بار غصه و غم خم نمی شوم

پشتم به بیرق و به لوای تو محکم است

وحید کرد لو