مثل ستاره بود و شبیه شهاب رفت

 مثل ستاره بود و شبیه شهاب رفت

پلکی به روی هم زد وآهسته خواب رفت

در آرزوی مشک لب خویش می مکید

با آرزوی  خوردن یک  جرعه آب رفت

وقتی که دست و پا زد و افتاد از نفس

نور دو چشم چشم به راه رباب رفت

یک صفحه از کتاب فداکاری و وفا

ناخوانده بود وحیف شد ازاین کتاب رفت

وقتی به روی نیزه علی را رباب دید

گفتا که شکر کودکم آخر به خواب رفت

شاعر:محمدحسن بیات لو