گدایی درِ تو

کنار سفره ی تو جا برای ماها نیست؟

مگر پناه دلی که شکسته اینجا نیست!

یقین قلبی ام اینجا مرا کشانده فقط

نگو که در حرم آقا برای من جا نیست

همین ورودی باب الجواد(ع) ما را بس

گدایی درِ تو غیر این که زیبا نیست

کبوتر حرمت هم دمش شفا بخش است

برای زنده دلی حاجتی به عیسی نیست

تو مهربانی بی وقفه داری ای آقا

نشد شبی که ببینم درِ حرم وا نیست

کسی که آمد و قبر تو را زیارت کرد

دلش خوش است که بعد از وفات تنها نیست

میان کفشداری حرم صفایی هست

که در عبادت یکشنبه ی کلیسا نیست

به جزر و مد نگاه تو شاد و آرامم

دلم بدون پناهت همیشه طوفانیست

شاعر: امیر حسین حیدری