حسین من

بهر جارو زدن صحن تو مژگان داریم
جگر پاره ز داغ تو به دندان داریم

مو پریشان شده ی زلف پریشان توایم
ما در آشفتگی عشق تو سامان داریم

منت از دست طبیبان نکشیدیم دمی
چون به دستان شفابخش تو ایمان داریم

جانمان خرج عزایت نشود می میریم
ما فقط بین حسینیه به تن جان داریم

همه چشمیم، بِنه پا ، به خدا دلتنگیم
چند یعقوب در این کلبه‌ی احزان داریم

ما شنیدیم برات حرمت دست رضاست
انتظار نظر از شاه خراسان داریم

كرم دست تو بدجور گدا می طلبد
بی سبب نيست اگر ميل كريمان داريم

نام تو برده شد و مادرت از راه رسيد
باز هم شکر ِ خداوند كه مهمان داريم

 جعفر ابوالفتحی
 محمدحسن بیات‌ لو