اگر که قبله نما در مدار می لرزد
به شوق سجده به ایوانِ یار می لرزد
شراب روی ضریح تو جمع ضدین است
کنار صحن تو مست و خمار می لرزد
ز هُرم آتش عشق تو«شمس» تب کرده
واز رطوبت مِی شهریار می لرزد
پیاده آمده ای بین دشمنان اما
ز هیبتی که تو داری سوار می لرزد
معاندی که به تیغ تو جان خود را داد
به جبر آمد و بی اختیار می لرزد
شنیده است صدای تو را نبی وقتی
که تار صوتی پروردگار می لرزد
میان خلوت خود از شکوه جلوت تو
کسی که بود به عشقت دُچار می لرزد
به یاد وصل تو آیه به آیه قطره ی اشک
به روی گونه ی هر بی قرار می لرزد
به پای عشق تو تمار سر فرود آورد
عجیب نیست اگر روی دار می رقصد
علی اصغر یزدی