جسم پریشان

لشکر کوفه به اشک بصرم می خندند

همه دیدند شده خون جگرم می خندند

نخل امید مرا چون که ز ریشه کندند

دور تا دور تن گل پسرم می خندند

پاسخ ناله ی من هلهله ی لشکر شد

هر چه گویم : “پدرم … من پدرم” می خندند

ای جوان بر سر بالین تو من پیر شدم!

به خم افتادگی در کمرم می خندند

ز پریشانی جسم تو پریشان شده ام

چون که گم کردم علی راه حرم می خندند

رضا رسول زاده