آقای من

من از تو دور، نگارم خدا کند که بیائی
چگونه اشک نبارم خدا کند که بیائی

تویی که بِه ز گلی ای گل همیشه بهارم
منم که کوچک و خارم خدا کند که بیائی

فقط نه جان خودم نه، فقط نه اهل و عیالم
فدات ایل و تبارم خدا کند که بیائی

ببین که تیره شده از، فراقِ تو همه عالم
تو ماه، در شب تارم خدا کند که بیائی

شکسته قامتم از هجر تو بگو که چسازم
نمانده صبرو قرارم خدا کند که بیائی

نبودنت چه جگرها، که خون‌نکرده به دنیا
گره فتاده با کارم خدا کند که بیائی

تمام خواهشم از تو، همین بُوَد که عزیزم
فقط شبی به کنارم خدا کند که بیائی

به مادری که پس از آن کشیده گفت به مهدی
کبود گشته عذارم خدا کند که بیائی

خدا گواست که شائق، همیشه ورد لبش هست
تمام دار و ندارم خدا کند که بیایی

محمود اسدی