شعر مدح و مرثیه حضرت خدیجه (س)

باید از غصه یِ تو چشمِ فَلک تَر باشد
از خـودت می گُذَری تا که پیمبر باشد

معنـیِّ مـادریِّ فاطـمه یعنـی قابـی….
که طـلا کـوبـیّ آن سورِه یِ کوثر باشد

شاهدِ معرفت وُعشق وُتلاشَت زهراست
اولیـن سـینه زنِ داغِ تو حیـدر باشـد

مـادر کُـلِّ بنـی هاشِمیـون نَه…والله
مَنـصـَبَت مـادریَّ قلـبِ مطـهـَّر باشد

دهـمِ مـاهِ خـدا می شود عاشورایی
گـریه یِ روزِ دهـم قَـدرِ مُقَـدّر باشد

رفتی اِی سنگ صبورِ حرم وُ جا دارد
حـرمی از غمِ دوریَّ تو مضـطر باشد

مجلسِ ختم تو را مادرِ سادات گرفت
شـالِ مـاتم به رویِ شانه یِ دلبر باشد

حسین ایمانی