شعر مناجات امام حسین(ع)
بنا شدیم که باشیم ما خراب حسین
به فکر برده مرا روضه های ناب حسین
به لحظه های پر از بُهت و التهاب حسین
به ناله های رباب و دل کباب حسین
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
سلامِ ما به غریبی که ماتمش غوغاست
به روی گنبد ناهید پرچمش پیداست
میان روضهء او چشم نُه فلک دریاست
هنوز فاطمه گریان ظهر عاشوراست
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
به احترام کسی که فتاد در گودال
به احترام زنی که ز گریه رفت از حال
به احترام تنی که ز کینه شد پامال
به ساعتی که ربودند از حرم خلخال
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
مرا ز عمر کتاب لهوف سیرم کرد
چه کارها که عدو با تن امیرم کرد
به احترام همان روضه ای که پیرم کرد
به اضطراب غمی که بهانه گیرم کرد
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
رسید شمر و سنان را فقط صدا میزد
حرامی بن حرامی چه ناروا میزد
به اضطراب امامی که دست و پا میزد
به حال و روز خیامی که شعله ها میزد
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
حسین رفته به گودال رو سفید شود
حسین رفته که صد مرتبه شهید شود
قرار بود گرفتار آن پلید شود
بنا نبود شناسائی اش بعید شود
خدا ببخش مراهم به اضطراب حسین
عماد بهرامی