آقای خراسان

 بهر حاجاتاگر دست دعا برخیزد

دلبری هستبه هر حال به پا برخیزد

لطف آقایخراسان ز همه بیشتر است

هر زماناز دلِ پُر درد صدا برخیزد

آه درسینه ی عشاق به هم مرتبطند

وقت نقارهزدن  ناله ی ما برخیزد

جرأتشنیست کسی حرف جهنم بزند

گر پیِکار ِ گنهکار ز جا برخیزد

زائر آناست که در کوی تو اُتراق کند

آنکه درعرش نشسته ست چرا برخیزد؟

تا بهدستِ کرم تو به نوایی نرسد

از سر ِراه محال است گدا برخیزد

بر سرخاکم اگر آهوی تو گریه کند

از تمامجگرم بانگ رضا برخیزد

حرمتزودتر از کعبه مرا حاجی کرد

حج ما آخرذی القعده به پا برخیزد

 علی اکبر لطیفیان