اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ
توبه ، دخیلِ عصمتِ این مَظهرِ خداست
او دست ِ رد به سینه‌ی سائل ، نمی‌زند!
لُطفِ علی به درد و به اَمراض ِ ما دواست
” بابُ الْفَرَج ” بُوَد درِ این بیت ِ محترم
” روحُ الْفَرَج ” ، نسیم ِ صفابخش ِ این سراست
با حُبّ ِ او سوال ، سریعُ الْاِجابه است
حاجات ِ دوستانِ علی ، زودتر رواست
” حَدُّ الشَّدَائِد ” است به لُطفش شکستنی
بیش از همه ، علی به مُصیبات ، آشناست
باشد علی ، دعای صباح و سمات ِ ما
ما را محبّت ِ علوی ، حرز ِ در بلاست
آقای ما معلّم ِ علم ِ ملائک است
آقای ما چراغِ هدایت به انبیاست
ما را بسی حلاوت صُنعش ، اسیر کرد
مولای ما تجلّی ِ اسمای کبریاست
در شام ِ بی‌‌پناهی‌ِ‌مان ، صُبحِ حِصن اوست
خیلی زیاد ، حیدرِ کرّار ، با وفاست
” ذَلَّتْ لِقُدْرَتِه… ” بُوَد ایمانِ ما به او
بیچاره ، آن کسی که ز بندِ علی جداست
مستی فقط ز جام ِ ولایت ، حرام نیست
افراط ِ در محبّت ِ این آستان ، به جاست
” طُوبىٰ لِمَن أحَبَّ علیّاََ... ” هزار ، شُکر
جوشن‌کبیر ِ ما نخی از جنس ِ این لواست
فیروزی است غیرت ِ ما در دفاعِ او
ناموس ِ ما علیست که ذو الْمَجد ِ وَ الْعُلاست
جز ، خدمتش بهشت ، کجا ؛ آبرو ، کجاست؟!
محمد علی نوری