اِشْفَعی لَنا

حق با سلوک تو، عرفان درست کرد
از خاک پای تو، انسان درست کرد

دست شفاعتت، باران رحمتت
از نا امیدی ام، ایمان درست کرد

معصومه جان! خدا، وقت زیارتت
با “اِشْفَعی لَنا”، غفران درست کرد

نزدیک صبح زود، اطراف صحن تو
بال فرشته ها، ایوان درست کرد

یک بار عاشقی، از سفره ات چشید
علامه گشت و المیزان درست کرد

ابر تغزلم، نام تو را که برد
از بس لطیف بود، باران درست کرد

قم بس که ذوق داشت، از اینکه آمدی
با آب شور خود، سوهان درست کرد

این نکته را بپرس، از شاعران قم
حال حرم چقدر، دیوان درست کرد

هر جاده‌ای که از تهران به قم رسید
آغاز راه بود، پایان درست کرد

حسین صیامی