این حسین(ع) کیست

این حسین(ع) کیست که در قلبِ همه جا دارد
این همه عاشقِ دیوانه و شیدا دارد

این حسین کیست که نامِ کرمش در دو سرا
این چنین پیشِ خدا رتبه ی اعلا دارد

این حسین کیست که با مشعلِ فرزانه ی خویش
عالمی سر به سر از نور و تولٌا دارد

این حسین کیست حریمش شده خلوتگهِ دل
حَرمِ دیگری در عرشِ مُعلٌی دارد

این حسین کیست که شد زینتِ دامانِ نبی
از لبِ پاکِ نبی بوسه ی زیبا دارد

این حسین کیست که از کشتنِ او چشمِ خدا
اشکِ خون از حرمِ عالمِ بالا دارد

این حسین کیست که در قتلگهِ کرببلا
رقصِ او در برِ شمشیر تماشا دارد

این حسین کیست که خونش ثمرِ کرببلاست
در دلِ تیر و سَنان باغِ مُصلّی دارد

این حسین کیست که در سلسله ی عرشِ خدا
این همه از غمِ این داغ مُعَزٌا دارد

این حسین کیست دو عالم همه در حلقه ی اوست
این چه شوریست در این دایره بر پا دارد

این حسین کیست که نامش شده آرامش دل
نفسی پاکتر از جانِ مسیحا دارد

این حسین است دلِ فاطمه و جانِ علی(ع)
ریشه در باغِ خداوندِ تعالی دارد

این حسین است، همان صاحبِ کشتیِ نجات
نامِ او چون پدرش حُرمتِ والا دارد

این حسین است گلِ سر سبدِ هر دو جهان
مادری فاضله چون حضرتِ زهرا(س)دارد

این حسین است که در عشقِ خدا غوطه ور است
کربلایش ثمر از آن شبِ احیا دارد

این حسین است فروغِ ازلی و ابدی
قطره از برکتِ او وسعتِ دریا دارد

این حسین است به حق شافیِ فردایِ جزا
بر مُحبّانِ خودش صورتِ امضا دارد

این حسین است که اسمِ خودِ اعظم باشد
که ز هفتادو سه هفتادو دو تنها دارد

این حیسن است همان واسطه ی فیضِ خدا
برکتِ اوست که حق رافتی بر ما دارد

بنویسید به قبرم که دلم روشن از این
که حسین بر منِ بی مایه مدارا دارد

هستی محرابی