با شوق زیارت تو راهی شده ام

با شوق زیارت تو راهی شده ام
در حوض عطوفت تو ماهی شده ام
نا واردم اما روی این گنبد زرد
شادم که منم کفتر راهی شده ام
چشم تو مرا روز ازل عاشق کرد
بر نوکری خانه ی تو لایق کرد
دیدم که کسی کنج حرم با گریه
آنقدر رضا گفت که آخر دق کرد

خواهم که دل مرا پر از نور کنی
نه این که مرا ز خانه ات دور کنی
من آمده ام کرب وبلا می خواهم
آیا چه شود کار مرا جور کنی

از تو چه بعید است مرا رد بکنی
با این همه خوبی به دلم بد بکنی
ای هشت مقدس میشود از لطفت
تک نمره ی مردود مرا صد بکنی

غیر از تو ز دل مهر همه را کندم
آهوی توأم که بسته ای در بندم
رد می شوم از شلوغی ومی آیم
بر پنجره ات دخیل دل می بندم

محمد حسن بیات لو