تشنه بود

تشنه بود و به خاکها خونش

از رخ و گونه و جبین میریخت

یکنفر خنده کرد به تشنگی اش

پیش او آب بر زمین میریخت

نیمه جان بود و پشتِ مرکبِ خود

بوسه ای سنگ , بر جبینش زد

نوبت تیر ِحرمله شده بود

آه, از پشت زین زمینش زد

فاصله کم شده کمانداری

تیرها را دقیق تر میزد

یک نفر بر آن تن زخمی

نیزه اش را عمیق تر میزد

ناله ای میرسد به هرکس که

به تنش تیغ میکشد… نزنید

مادرش چنگ میزند به رخش

دخترش جیغ میکشد… نزنید

نوبت یک حرامزاده شد و

نوک سر نیزه اش به سینه نشست

وزن خود را به نیزه اش انداخت

آنقدر تکیه داد نیزه شکست

داس هایی بلند را میدید

بین دستِ جماعتی خوشحال

از سر ِ شیب پیکری را وای

میکشیدند تا ته گودال

تبر و داس و دشنه و شمشیر

با تنی خُرد جور می آیند

تا بدوزند بر زمین , از راه

نیزه های قطور می آیند

شمر دستش پُر است و با پایش

بدنش را به پشت میچرخاند

نیزه ای را حرامزاده زد و

نیزه را بین مشت میچرخاند

آن وسط چندتا حرامزاده

بدنی ریز ریز میکردند

با لباسی که از تنش کَندند

تیغ شان را تمیز میکردند