شعر شهادت حضرت رقيه (س)شعر محرم و صفر
تمام لشکرشان غرق آه می کردم
تمام لشکرشان غرق آه می کردم
اگر که رو بسوی قتلگاه می کردم
ببین که نیست دگر سو به چشم های ترم
وگر نه روی تو را من نگاه می کردم
نکرد عمه مرا باخبر که می آیی
وگرنه موی سرم روبراه می کردم
نبود چاه, و الا شبیه بابایت
تمام درد دل خود به چاه می کردم
به گریه های شبم کوفه منقلب می شد
به گریه کار هزاران سپاه می کردم
من آسمان تو ام که ستاره ام افتاد
به غارت حرمت گوشواره ام افتاد
. . . . .
شنیده اند یتیمم؛تمام دختر ها
به محض آمدن من شدند بابایی
علی مشهوری”مهزیار”