شعر مدح امام حسين (ع)
تنبیه
بر سر به زیر، سایه‌ی بالابلند باش
در روزگار تلخِ منِ خسته قند باش
سائل بساط کرده خودش را؛ بیا بخر
ای پادشاه، مشتریِ مستمند باش
تنبیه کن مرا، ولی از خانه‌ام نرو
من با عِتاب هم خوشم اصلا نخند؛ باش !
لا یُمْکِنُ الْفِرار، مِنَ الْکَربلا؛ ولی …
پای مرا ببند، به فکرِ کمند باش
گفتند، زخم‌های تو را اشک، مرهم است
یک قطره از دو چشم ترم بهره‌مند باش
بدنام، را به معجزه «عبدالحسین»، کن
نوکر بگیر، نامِ مرا پیشوند باش
یک خار، بین این همه گُل داد می‌زند
یک بار هم مرا بطلب؛ بد پسند باش !
رضا قاسمی