دستم بگیر تا که بهشتم بنا شود

دستم بگیر تا که بهشتم بنا شود

شاید سرم قبول کنی خاک پا شود

بالی بده که بال بگیرد اسیر تو

شاید کبوترِ حرمِ کربلا شود

بی تو میان غفلت خود غوطه خورده است

نوری که با مسیر شما آشنا شود

زنگار بسته سینه ام از عمر رفته ام

اشکم بریز خانه ی آئینه ها شود

پیراهن سیاه من از جنس شال توست

امشب نشسته ام نفسی خرج ما شود

حسن لطفی